انواع سبک های طراحی رستوران
هنگام انتخاب نوع سبک معماری برای طراحی رستوران ساده تا لوکس و تجملاتی باید به نوع غذاهای سرو شده، نوع و گستردگی خدمات، متریال های مدنظر برای ساخت و ساز در نما و بخش داخلی و همچنین موقعیت و لوکیشن آن دقت کرد. امروزه سبک های مدرن، سنتی و کلاسیک نسبت به بقیه طرفداران بسیار بیشتری دارند. با این حال سبک های مینیمال، ساحلی یا دریایی، چوبی و مشابه آن هم کار می شوند. هیچ کدام یک از سبک های گفته شده نسبت به دیگری برتری ندارند و شما باید با توجه به موارد گفته شده بهترین سبک معماری را برای طراحی رستوران در نظر بگیرید. در ادامه ویژگی ها و نکات هر کدام از انواع طراحی رستوران براساس سبک های مختلف را به شکل مختصر و مفید مشاهده می کنید:
اگر در رستوران شما قرار است انواع غذاهای اصیل ایرانی مثل دیزی و کباب و خورشت های محبوب ما ایرانیان سرو شود، باید به سراغ رستوران سنتی بروید. در این رستوران ها باید هنگام طراحی المان های خاص و ویژه ای را در نظر بگیرید که در سایر سبک ها دیده نمی شود. به عنوان مثال پنجره ارسی، ایوان های مجزا، ستون های چوبی کنده کاری شده، رنگ های اصیل آبی و سبز و قرمز، آبنما در قسمت های مختلف بسته به متراژ کلی، دیوارپوش آجری و کلیه المان های تداعی کننده سبک سنتی – ایرانی لحاظ شوند.
در طراحی رستوران سنتی بخش مخصوصی برای اجرای موسیقی زنده هم در نظر گرفته می شود و برخلاف باور عموم این بخش مختص رستوران های سنتی و نه مدل های لوکس و لاکچری است. استفاده از تخت های بزرگ و قدیمی به جای میز و صندلی های مرسوم از دیگر ویژگی های رستوران های سنتی است بنابراین لازمه طراحی رستوران سنتی متراژ بالاست.
در طراحی باغ رستوران سنتی هم باید دقت داشت که علاوه بر فضای درونی، یک قسمت مجزا در محوطه و فضای بیرون هم برای پذیرایی دارند. بنابراین این رستوران ها بخش طراحی محوطه یا لنداسکیپ و اصول مجزای آن را اضافه تر دارند.
در طراحی رستوران های مدرن باید به اصول این سبک و تطبیق آن با نیازهای کارفرما و سلیقه مشتریان دقت داشت. رستوران های مدرن باید طراحی با رنگ خنثی و روشن داشته باشند. تمامی بخش هایی که در نظر گرفته می شوند باید کاربردی باشند و استفاده از بخش های غیر ضروری و تزیینی ممنوع است. به عبارت دیگر طراحی باید به گونه ای باشد که متراژ کلی مورد نظر بیشترین کاربرد و بهره وری را داشته باشد. نوع طراحی باید به نورگیری زیاد رستوران کمک کند و حتی در برخی رستوران های مدرن دیوار جدا کننده فضای داخلی با بیرون شیشه ای است.
در طراحی رستوران مدرن اصولا 60% فضا به فضای داخلی پذیرایی و سالن آن و مابقی به آشپزخانه اختصاص پیدا می کند. بین هر صندلی هم حدود 45 سانتیمتر فاصله است. مدل نورپردازی رستوران های مدرن متناسب با نوع منو و رنگ آمیزی داخلی است.
طراحی رستوران کلاسیک کاملا بر مبنای لوکس و تجملاتی بودن است. به دلیل اینکه در رستوران های کلاسیک دست طراح کاملا باز است تا از هر نوع المان اعم از مواردی که صرفا تزیینی هستند استفاده کند، فاصله های استانداردی که در ابتدای مقاله تحت عنوان اصول طراحی رستوران و ضوابط آن اشاره کردیم بیشتر از حد توصیه شده است.
رستوران کلاسیک برای مکان هایی است که غذاهای لوکس و لاکچری و گران قیمت سرو می کنند. تمامی بخش ها با جزئیات فراوان، کنده کاری روی ستون ها و متریال های گران قیمتی مثل سنگ کار شده اند. در طراحی رستوران های کلاسیک ارتفاع سقف ها کوتاه تر به نظر می رسد چون گچبری و پتینه کاری زیاد روی آنها انجام می گیرد. رنگ دکوراسیون داخلی رستوران های کلاسیک هم گرم و سلطنتی و حتی رنگ های تند است.
در طراحی رستوران به سبک معماری کلاسیک حتما بخشی برای اجرای موسیقی زنده هم باید در نظر گرفته شود که معمولا در یکی از دو انتهای سالن است. این نوع رستوران ها عموما سلف سرویس هستند بنابراین بخش مخصوص میز سرو هم باید در نظر داشت.
توصیه می کنیم برای آشنایی بیشتر مطلبی که در خصوص تفاوت دکوراسیون مدرن و کلاسیک نوشته شده را مطالعه کنید.