معماری سنتی

استان بوشهر در جنوب ایران و در حاشیۀ خلیج ­فارس قرار دارد. و از شمال به استان­های خوزستان و کهگیلویه و بویر احمد، از مشرق به استان فارس، از جنوب شرق به استان هرمزگان و از جنوب به خلیج ­فارس محدود است. خلیج فارس به دلیل موقعیت و اهمیت اقتصادی و بازرگانی‌، در طول تاریخ همواره از سوی كشورها و دولت‌ها برای تبادل علم و ثروت و گسترش قدرت مورد توجه قرار گرفته است.

در تقسيم‌بندي اقليمي ايران‌، استان بوشهر در اقليم گرم و مرطوب قرار دارد. مجاورت با دریا تأثیر زیادی بر شرایط اقلیمی این منطقه دارد. آب در شرايط واحد ديرتر از خشكی گرم شده و ديرتر هم گرماي خود را از دست مي‌دهد.این مسئله موجب اختلاف دمای همیشگی دریا و خشکی و وزش نسیم در روز از خشکی به دریا و در شب از دریا به خشکی می­شود. علاوه بر آن دريا بر دیگر فاکتور­های اقلیمی نیز تأثیر گذار است. مهمترين مشخصه آب و هوای دریایی یا بحری، کم بودن اختلاف درجه حرارت در شب و روز و در زمستان و تابستان است. 

معماری بوشهر:معماری بوشهر متأثر از شرایط محیطی و اقلیمی بوده و جهت رفاه آسایش ساکنین عناصر ویژه ای را در خود دارد. در این خصوص میتوان استفاده از مصالح بومی، ارتفاع فضاهای خاص در بنا و رواق و راه روهای باریک در فضاهای داخلی و کوچه های باریک به سمت دریا اشاره کرد. که امکان تهویه طبیعی را در فصل گرما به وجود می آورده است. جهت مشاهده از عناصر پرکاربرد در معماری بوشهر کلیک کنید .